Âli İmrân Suresi 117. Ayet Meali
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِى هَٰذِهِ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
Meselu mâ yunfikûne fî hâzihil hayâtid dunyâ ke meseli rîhin fîhâ sırrun esâbet harse kavmin zalemû enfusehum fe ehlekethu ve mâ zalemehumullâhu ve lâkin enfusehum yazlımûn(yazlımûne).
Onların bu dünya hayatında harcadıkları malların durumu, kendilerine zulmeden bir topluluğun ekinlerini vurup mahveden kavurucu ve soğuk bir rüzgârın durumu gibidir. Allah, onlara zulmetmedi. Fakat onlar kendi kendilerine zulmediyorlar.
Türkçesi
Kökü
Arapçası
- durumu
- م ث ل
- مَثَلُ
- şeylerin (malların)
- مَا
- harcadıkları
- ن ف ق
- يُنْفِقُونَ
- فِي
- bu
- هَٰذِهِ
- dünya
- ح ي ي
- الْحَيَاةِ
- hayatında
- د ن و
- الدُّنْيَا
- benzer
- م ث ل
- كَمَثَلِ
- bir rüzgara
- ر و ح
- رِيحٍ
- kendisine
- فِيهَا
- dondurucu
- ص ر ر
- صِرٌّ
- vurup
- ص و ب
- أَصَابَتْ
- ekinine
- ح ر ث
- حَرْثَ
- bir topluluğun
- ق و م
- قَوْمٍ
- zulmeden
- ظ ل م
- ظَلَمُوا
- nefislerine
- ن ف س
- أَنْفُسَهُمْ
- onu mahveden
- ه ل ك
- فَأَهْلَكَتْهُ
- وَمَا
- onlara zulmetmedi
- ظ ل م
- ظَلَمَهُمُ
- Allah
- اللَّهُ
- fakat
- وَلَٰكِنْ
- onlar kendi kendilerine
- ن ف س
- أَنْفُسَهُمْ
- zulmediyorlardı
- ظ ل م
- يَظْلِمُونَ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200